Opgroeiende kinderen

Gisteren gingen we kijken naar de aankomst van de sint op de Leie, en naderhand naar de sinterklaasshow in de schouwburg (al is show wat een te groot woord voor wat het was).
De kinderen waren best tevreden, Hannah slaagde er zelfs in de hand van de sint te schudden.

Er werden wel allerlei moeilijke vragen gesteld - door Hannah dan. Zo had ik, in antwoord op de vraag hoe het kon dat de sint alles hoort en ziet, verteld dat hij geen gewone man is, maar een heilige, die eerst gestorven is en door al zijn goede daden tijdens zijn leven, heilig geworden is. Maar, als hij dood is, hoe kan hij dan aankomen op de kaai in Kortrijk en kunnen wij hem zien ???????

En Emma vond, dat in vergelijking met vorig jaar, zijn baard en snor toch niet helemaal hetzelfde waren.

En spreekt de sint alle talen, van alle kinderen, over de hele wereld?

En om het helemaal af te maken, kwam 's avonds nog de vraag 'waarom bestaat de wereld?' (Hannah). Mijn uitleg sprak alleszins verre van aan, want de volgende reactie bleef toch 'de wereld kon toch evengoed niet bestaan hebben.'

Alle reacties welkom!

Enkele momenten uit ons leven

Een belangrijke gebeurtenis

Niet te vergeten: nu Hannah eindelijk in het eerste leerjaar zit, kreeg ze oorbellen. Op 1 oktober, een lokale vrije dag bij ons, was het eindelijk zo ver. Kort na de middag gingen we naar de juwelier, kozen prachtige roze bloempjes met steentjes, die werden erin geschoten, en Hannah gaf geen kik.

Overigens was heel Kortrijk en omstreken op de hoogte: de bakker, de slager, mijn werk waar we even binnensprongen, zuster Liesbeth, en iedereen die we op straat ook maar tegenkwamen, werden op de hoogte gesteld en mochten de oorbellen even bewonderen.

Ze kregen van Emma telkens ook toelichting dat zij jammer genoeg nog te jong was, maar dat zij er later ook zou krijgen.

De speelkoffer

Eerst verkleden, daarna alles wassen!

Ziehier onze Emma, telkens in volle actie.

Mama op weekend, papa en de kinderen thuis

Mama ging met het werk op teamweekend - nog wel naar de verre bestemming Westouter!

De bedoeling was eerst dat Hannah en Emma ervan gingen profiteren om weer eens bij oma en opa in Vlamertinge te logeren. Maar bij nader toezien stootte dat op een veto van Hannah: dan kon ze niet naar de KSA op zaterdagmiddag en het ging net zo tof zijn.

Ja, op eigen iniatief heeft Hannah besloten naar de KSA te gaan. We stonden wat verbaasd te kijken: onze beider jeugdbewegingervaring is miniem, zo niet onbestaand te noemen, en Hannah bleef tot op heden altijd liever thuis, tenzij we haar mits veel aandringen konden overhalen hier of daar heen te gaan... Maar de kennismaking was een schot in de roos en sindsdien gaat Hannah zich dus op zaterdagmiddag amuseren in de Beekstraat (op 5 huizen van mijn eerste kot).

De hele maand oktober waren bv op zoek naar de Kodjiboe - een verkleed beest dat een beetje op leidster Babette leek... Ze moesten de mama en papa van de Kodjiboe zoeken met allerlei proefjes. Het was wel ingewikkeld, want de mama heette papa en de papa heette mama... Kortom, er wordt daar heel wat gespeeld en verzonnen.

Komende weekend is er pannenkoekenbak: allen die zin hebben in een kilo: laat maar weten.

In elk geval: ze bleven dus allen thuis, en nodigden zelfs een collega van papa uit om te komen eten.

De valkuil... overwonnen

Tja, we zijn er inderdaad ingetuimeld, in de valkuil die op elke blogger ligt te wachten... Meer dan twee maand zijn we afwezig gebleven.

Excuses zat natuurlijk. Allereerst het nieuwe schoolbegin. Voor Emma heel druk want juffen met een duobaan, aangevuld met nog wat hulpjuffen en zo. En het tweede kleuter: niet te onderschatten. Waar ze in het eerste kleuter nog vrij waren om werkjes te doen of te spelen, wordt er in het tweede kleuter duidelijk gemaakt dat je die werkjes echt wel moet afwerken. Emma pufte en blies in het begin nogal: zoveel werk!
Positief alleszins is dat ze nu oud genoeg is om te gaan sporten in de Lange Munte! Waar we Hannah vermoedelijk een half jaar elke woensdag moesten aansporen en overtuigen om toch te gaan, daar moeten we Emma nu anderhalf uur (van 13.00 tot 14.30u) kalmeren: het begint nu eenmaal maar om 15.00 dus heeft het geen zin om voor 14.30 te vertrekken. Ze is razend enthousiast.

En Hannah, die spant zich met veel interesse in voor het eerste leerjaar. Alles is super interessant en dat laat ze blijkbaar ook merken in de klas. Alleen begint ze nu, na twee maand, toch te vragen wanneer eindelijk zal kunnen lezen. De drang om zelf verhalen te kunnen lezen blijkt alleszins groot.
Ze heeft nu ook elke week zwemles. Een beetje tegen haar zin is ze zo eerlijk geweest te zeggen dat ze al kan zwemmen, en nu moet ze elke week in het diepe zwemmen! Eerst vond ze dat niet zo leuk, maar de laatste weken valt het blijkbaar toch wel mee.

Al vechten beide kinderen momenteel tegen verschillende verkoudheden die hen belagen, en moest het zwemmen deze week overgeslagen worden.