Met Emma naar de stad

Met Emma naar de stad, of meer in het algemeen, op stap gaan is steeds een onvergetelijke gebeurtenis. Om te beginnen babbelt ze altijd zodanig veel, dat je best een briefje bij de hand houdt met de boodschappen die je allemaal wou doen, of je komt thuis met minder dan de helft. En verder is ze zo open en sociaal, dat ze met iedereen aan de babbel raakt en vaak ook extraatjes krijgt.

Maar vandaag dus. Hannah ging met papa naar de film (Pettson en Findus) dus was het wel leuk om Emma ook mee op stap te nemen. Ik vermoed dat Emma het al fantastisch vind om alleen met mij mee te gaan: ze is dan heel welgezind en vriendelijk en de conversatie is ook veel persoonlijker dan als ze allebei mee zijn.

We gingen eerst naar de dokter, op controle. Zoals we ondertussen al gewoon zijn, was er na vijf minuten al niemand meer die nog in zijn boekje las. Iedereen keek en luisterde naar Emma. Die raakte in gesprek met een zuster Geneviève, speelde met een babytje, nam afscheid van de papa toen het babytje vertrok, kreeg het van de receptioniste gedaan dat ze drie (3!) snoepjes kreeg: kortom, ze was weer in form.
Bij de slager kreeg ze een schelletje, bij de apotheek hadden ze jammer genoeg geen snoepjes maar na enige conversatie met de apothekeres over Hannah, over optellen (ze oefent net als Hannah ´zes is verdeeld in twee en vier´, ´nul is verdeeld in nul en nul´ enz en oogst daarmee veel bewondering in de winkelstraten), enz bleken ze daar vitaminesnoepjes te hebben zodat Emma toch niet met lege handen/mond moest vertrekken.

Tenslotte gingen we nog een wafel eten maar na al die snoepjes was er niet meer zoveel plaats over in de buik. Desondanks vond Emma het toch een zeer leuke namiddag, zei ze.

Kleine modeshow

Emma showt haar armbanden en prinsessenkleed, Hannah haar nieuwe peignoirs, gekregen van Nathalie van de buren.

Kerst in Kortrijk

Overigens konden we vanavond genieten van een prachtig winterschouwspel in Kortrijk.
Het begon al goed, want we konden net op de valreep nog kaarten krijgen voor een poetisch toneelstukje voor kinderen over meneer Bert, die verliefd was op een elf! De voorstelling was al begonnen toen we op onze klapstoelen schoven in de schouwburg, maar dat verhinderde niet dat we genoten van de prachtige voorstelling, compleet met een fee, glinsterend feeenstof en meneer Bert en zijn vriend die dansten.

Toen we de zaal verlieten, mochten de kinderen zich nog verkleden in elfjes, je kunt al raden hoeveel succes dit kende! Vooral bij Emma, die zich helemaal inleefde in haar rol en zichzelf waarschijnlijk over het podium zag huppelen.

Buiten gekomen was er vuurparade voor de kinderen: een fanfare, vuurspuwers, lichtjes, vuurwerk, een ijskoningin...: het was prachtig. En net voor we naar huis gingen, slaagden de kinderen erin een gratis suikerspin te bemachtigen: een echte kers op de taart van een geslaagde dag.

En nog eens ondertussen...

En ondertussen ligt sinterklaas allang achter ons, en denken we al aan de volgende cadeautjes (de kinderen toch): diegene die onder de kerstboom liggen.

We hebben al wat kerstliedjes geoefend bij onze geimproviseerde adventskrans. Emma brengt meestal eigen liederen, ter plekke verzonnen maar wel over Jezus, Maria, Jozef, Betlehem en de stal en de schaapjes. Of als ze zich toch aan bestaande liederen wil houden, klinkt het als volgt:

"De herdertjes lagen bij na-achten,
ze lagen bij nachten in het veld.
Zij hielden vol trouwen de wa-armte,
zij hadden hun schaapjes geteld.
Daar horen zij dengelen zingen,
vlie vloe klaar,
De herders naar Betlehem heilig,
´t liep tegen het nieuwe jaar."

Soms is de vrede van kerstmis wat zoek, als Hannah Emma ervan probeert te overtuigen hoe de echte lyrics klinken...

De verwachtingen voor de kerstfeestjes zijn alvast hoog gespannen!

Ondertussen...

Ondertussen is die goede sint natuurlijk al lang gekomen - blijkbaar hebben we alweer een maand niet geblogt, wat vliegt de tijd toch!

Het was niet makkelijk voor de sint om aan alle wensen te voldoen. Hannah vroeg immers een toverboek en toverstaf, en een vliegend tapijt. Meer moest dat niet zijn, want met het toverboek kon ze vervolgens alles toveren wat ze maar zou wensen, en met het vliegend tapijt zouden ze overal heen kunnen waar ze maar wilden. Ik had al eens voorzichtig gepolst of ze al van kinderen gehoord hadden, die een toverboek gekregen hadden, maar daar ging ze niet op in.

Nu, toen sint en piet uiteindelijk gekomen waren en weliswaar geen toverboek, maar een schatkoffer met eilandpiraten achtergelaten (ook heel spannend), een stel skeelers, en een heus prinsessenkleed (ipv een Mega Mindy-pak) zagen we toch dolgelukkige en tevreden gezichtjes!