Een donderdagavond

Vanavond waren we pas even voor achten thuis. We gingen namelijk zwemmen. Hannah zwemt hoe langer hoe beter, vorige week zwom ze zelfs 25m in de diepe! Dus dat moeten we onderhouden.

In eerste instantie viel het zwemmen wat tegen. Het nieuwe 2-delige zwempak bleek wat groot uit te vallen en bij het zwemmen was Hannah bang haar broekje te verliezen, en dat maakte het vooruitkomen nogal moeilijk. Hannah was wat huilerig en we besloten naar het kleintje te verhuizen. Ondertussen hadden we de belangstelling gewekt van een 10-jarige jongen, Jonas, die blijkbaar alleen in het zwembad was en wat gezelschap zocht. Hij vergezelde ons naar het kleine bad, speelde wat met Emma, en ging zich toen bezighouden met Hannah, die in een boze bui verzeild geraakt was omwille van alle zwempakperikelen. Maar Hannah was blijkbaar toch gecharmeerd en liet zich overhalen om weer van het zwemmen te genieten. Na een poosje gingen we met ons vieren op de glijbaan, Jonas, die zijn 800-meter brevet had, en Hannah sprongen in het diep en zwommen samen, kortom we hadden een leuke tijd. Toen wij eruit moesten om ons aan te kleden, besloot Jonas dat ook te doen en hij stond op ons te wachten tot we klaar waren. Tegen dan had ik twee verliefde meiden, die hem vroegen of hij niet met ons mee naar huis wou. Maar hij moest nog gaan volleyballen later op de avond en hij trainde ook voor de triatlon... Wel, wie weet zien we hem nog terug want het was best gezellig zo!

Pluim overigens voor Hannah, die uiteindelijk toch flink zwom, want ze was waarschijnlijk wel moe. Gisteren was nl. ook al een vermoeiende dag voor haar. Er stond een verjaardagsfeestje van een klasgenootje op het programma. Omdat Hannah omwille van de dansles al zoveel feestje gemist heeft en het jaar toch op zijn einde loopt, hadden we besloten haar eens te laten gaan. En wat voor een feest bleek dat te zijn! Er was een groot scherm waarop een film gespeeld werd, er was een springkasteel en een clown, en ijstaart, ijsjes, frieten, chips, koekjes, cola enz! En alle papa´s en mama´s die hun kinderen gingen ophalen, kregen ook een drankje in de hand geduwd! Ik was eerlijk gezegd overdonderd: wat een verjaardagsfeest, en dat voor de hele klas!
Maar het bleek ook een - voorlopig - afscheidsfeestje: het meisje gaat dit weekend naar het land van de familie van haar mama (ergens in Azie) en komt pas voor volgend schooljaar terug.

Het is overigens niet zo zeker of Hannah het wel ziet zitten om naar het eerste leerjaar te gaan. Lezen, tellen, optellen, schrijven: het boeit haar allemaal zeer, maar ze heeft toch wat schrik omdat ze dat nu nog niet kan, en bovendien zal ze de nieuwe juf niet kennen en die is best streng (hetzelfde zei ze vorig jaar over juf Marijke).

Ondertussen legt Hannah zich volop toe op een nieuwe huisgenoot. Bluppie de vis, is momenteel op reis, en nu hebben we een nieuwe (beslag)kom die dienst doet als bokaal, met daarin een plastieken vlinder, en op de bodem mooie steentjes. Hannah zorgt opnieuw heel goed voor dit nieuwe vriendje. En als ze daar niet mee bezig is, maakt ze bloemstukjes - eigenlijk al heel lang een passie van haar, want regelmatig heeft ze op haar kamer een ruikertje staan dat ze zelf samengesteld heeft. Bloemen, of takjes en blaadjes. Misschien ontwikkelt ze wel echte groene vingers en gevoel voor compositie!

Morgen proberen we het kalm te houden, want dit weekend wordt ook alweer druk. Op ons programma staat een bezoek aan Leuven, waar we gaan meevieren met de eerste communie van Lisa. En eenmaal terug thuis zullen we van optredens en straatanimatie van de Sinksenfeesten kunnen genieten. Een aaneenschakeling van leuke vooruitzichten dus.

Opgroeiende kinderen

Moederdag was dit jaar fantastisch!
Zaterdag was ik als dochter een dagje op stap met oma en opa, naar de tuinen in Kent. Dat gaf Hans en de kinderen alle gelegenheid om een en ander uit te dokteren en voorbereidingen te treffen, en het resultaat was dik in orde.

Ik kreeg ontbijt op bed, mét versgeperst fruitsap, bloemen uit de tuin, geroosterde boterham, enz. En twee prachtige knutselwerkjes van de kinderen, en een boek met alle natuurreservaten in West-Vlaanderen van Hans: de nagel op de kop!

Ze hadden allemaal samengewerkt om dit voor mij te organiseren, mama heel blij natuurlijk. Wat een lief gezin :-)

Hannah groeit ook al echt op tot een kind. Ze denkt al zelf aan haar zwemgerief voor dinsdagmiddag, vindt de nodige handdoeken en zo in de kast: een zelfstandige meid waar we heel trots op zijn.

Ochtendscènes

Op een goede ochtend:

We staan in de badkamer. Tot nu toe is alles vlot verlopen. Kinderen redelijk opgewekt, ontbijt binnengespeeld, en we zijn redelijk op tijd met de kleren. De kinderen zijn eigenlijk ongeveer klaar, en houden me nog wat gezelschap terwijl ik me verder aankleed.

Emma staat op het bankje, haar rug gesteund tegen de badkamerkast, en spreid haar armen zijwaarts. 'Ik ben Jezus aan het kruis.' Prompt begint Hannah te wenen: 'Ik ben Maria, en ik ben droevig omdat Jezus aan het kruis hangt'.

Jammer genoeg moest Jezus plaats maken omdat mama in de kast moest voor haar makeup spullen.

A star is born

Het voorbije weekend gingen Hans en ik tweemaal naar de schouwburg.

Eenmaal op zaterdagavond, naar Herman van Veen. Een zeer gesmaakt optreden!
En eenmaal op zondagnamiddag, naar Hannah De Poortere en Cie.
Eveneens een bijzonder geslaagde opvoering.

Jammer genoeg hebben we geen foto´s: ze waren of volledig zwart of een oranje wemeling, zo gaat dat in de schouwburg. Maar: ze deed het prachtig, echt waar. Sierlijke bewegingen, zonder fout. Haar ´vriendinnetjes´ met wie ze moest dansen, vielen wel niet zo mee en Hannah kende in de lange uren wachten en tijdens de repetitie wel enkele moeilijke momenten. Mijn moederhart ging daarvan wel bloeden. Nadien was ze kapot: doodmoe, en wat overstuur. Maar de dag erna wou ze dat ze het nog eens kon meemaken, optreden op een podium, ouders en grootouders die komen kijken...

Wel, echt lang zullen we niet moeten wachten, het komend weekend treden onze beide dochters op op het schoolfeest.

Feestelijke tijden dus!

Onze nieuwe huisgenoot

Hij is blauw met gele strepen (of geel met blauwe strepen), en zwemt in het water. Elke ochtend en elke avond wordt hij trouw verzorgd door Hannah. En door Emma, als Hannah het niet in de gaten heeft. Hij maakt geen lawaai en is heel netjes, en staat op een stoeltje in de keuken, met zijn potje eten ernaast. Zijn naam is Bluppie (hij zegt blup blup).

Na enig gezoek op aandringen van Hannah, vonden we hem terug bij het speelgoed in de garage...

Mobiliteit - hiep hiep hoera!

Onze Hannah kan fietsen! Joepie!

Dat heeft ze praktisch helemaal aan zichzelf geleerd!
En om haar te stimuleren en haar motivatie hoog te houden, hebben we haar direct laten proeven van de zoete smaak van vrijheid die een fiets biedt.

Na een eerste ommetje in de buurt (blokje om) reden we op zondagavond met Emma achterop en een rugzak met boterham, flesje water en verrassinkje (zijnde 10 chips en voor elk een overgebleven paaseitje) naar een verrassingsbestemming...: het speelplein aan de Lange Munte.

Hannah had meteen de smaak goed te pakken, dus de dinsdag (we hadden verlengd weekend) stonden de volgende, al meer ambitieuze trips gepland. In de voormiddag, iedereen nog met frisse benen, zijn we via de landelijke binnenwegen naar de Doornikse gereden, die overgestoken en dan via het afgescheiden fietspad tot bij oma en opa. Toch al een hele tocht voor onze Hannah, die nog wat recht moet leren fietsen. We stopten dan ook bij elke wagen die ons pad kruiste, en tussendoor ook nog een stuk of wat keren omdat Hannah, zoals steeds bij inspanningen, altijd wel ergens jeuk had of moest krabben ;-) Maar we raakten er, zonder problemen.

Af afsluiten gingen we in de namiddag dan nog even naar de buurtwinkel aan de Lange Munte. Het pad verliep al veel rechter dan bij de vorige trips.

We hebben direct ook al toekomstplannen gemaakt. Als Emma ook kan fietsen en ze beiden in de lagere school zitten, gaan we eens dwars door Vlaanderen fietsen, langs te waterwegen, misschien naar Leuven, en telkens de streek bezoeken en in hotelletjes overnachten. Ik denk dat we daar een mooie vakantie van zouden kunnen maken. Klinkt dat niet leuk?