Feestschool

Gisteren wat het schoolfeest - of feestschool, in Emma´s woorden. Een hele gebeurtenis, waarvoor alle oma´s en opa´s naar de Steenbakkersstraat afgezakt waren, want onze beide dochters zouden optreden.

Ongelooflijk, om ze daar op het podium te zien staan! Hannah duidelijk al ervaren, en in haar nopjes en trots: ze deed heel mooi de kangoeroedans.

En onze kleine Emma: ik kreeg tranen in de ogen en een krop in de keel. Zo´n lief klein teer meisje. Ze is duidelijk de allerkleinste van de klas en was vermoedelijk heel erg overdonderd door het podium (ipv de turnzaal waar ze oefenden), de vele mensen, de luide muziek, en vergat bijna vooruit te stappen. Gelukkig mocht ze dicht bij de juf lopen en hielp die haar zachtjes vooruit. Onze lieve kleine meid.

Gender opvoeding - emancipatie

Papa vraagt Hannah wat ze later zal worden. Dokter misschien? Neen, dat kan niet, want zij is een meisje. Papa zegt haar dat er heus ook wel vrouwelijke dokters zijn, en zie maar naar de tandarts, dat is toch een een vrouw? Maar Hannah blijft bij haar standpunt: dokters zijn mannen en als het vrouwen zijn, dan zijn het verpleegsters.

Of misschien wil ze wel in de computerbranche? Kan ook niet. Dat is ook voor jongens. Kijk maar naar papa. Mama werkt toch ook met de computer op haar werk? Ja maar ze heeft geen computer, thuis is die toch van papa ....

Wat zal Hannah dan wel worden als ze groot is? Mama!
(Wat wel aardig lijkt te lukken gezien ze momenteel verliefd is op Joren, met wie ze zal trouwen. Hij heeft mooie ogen, zegt leuke dingen, heeft mooie kleren en mooi haar, speelt met haar en hun ogen zijn net dezelfde, ze zijn net tweelingen.)

Tot zover de standpunten van onze dochter. We hebben duidelijk nog heel wat opvoeding te doen op dit vlak.

Vriendelijk

Setting: de GB, groentenafdeling.

Hannah: ´Hallo mevrouw, hallo.´ En tegen mij: ´Ik ben vriendelijk tegen die mevrouw he, mama.´

Setting: de GB, verse charcuterie.
Hannah. ´Hallo mevrouw, hallo.´ ´En tegen die mevrouw ook he mama.´

Ondertussen kennen we ook de naam van de slager ´Hoe is jouw naam? Patrick.´ En die van de vrouw die hem helpt, en die van de bakker, enz

Onze Hannah is, alleszins tegen volwassenen, heel beleefd en vriendelijk en mededeelzaam en geinteresseerd.

Mijlpaal

Twee weekends geleden beleefden we een echte mijlpaal in ons gezinsleven. Onze Hannah is een vroeg vogel. Haar bioritme is duidelijk: ´s avonds vroeg moe (wat steevast met kleine oogjes ten stelligste ontkend wordt), en ´s morgens vroeg terug op post. In tegenstelling tot Emma, die een avondmens is in hart en nieren. Het feesten kan niet lang genoeg duren, hoe later, hoe meer ambiance, maar owee als je haar voor de middag uit bed probeert te krijgen!

Gezien ze een slaapkamer delen, zorgt dit soms voor problemen. We hadden Hannah al heel vaak gezegd dat ze best alleen op mocht staan en beneden gaan spelen. Ze is een heel braaf kind dat we echt kunnen vertrouwen, dus we kunnen haar met een gerust hart haar gang laten gaan.

Maar Hannah houdt van gezelschap en vindt het alleen beneden maar niks, waar ik trouwens in kan komen. Niettemin, vorige zondag is ze toch opgestaan en beneden gaan spelen. Toen ik een half uurtje later beneden kwam, meende ik toch gehoord te hebben dat ze de trap afgegaan was, maar ik kon haar nergens vinden. Wat bleek? Ze zat gezellig achter de grote zetel te spelen. Een van hun geliefkoosde plekken in onze grote living: met z´n drietjes knusjes op een halve meter achter de zetel, tegen de verwarming, lekker verstopt voor de grote mensen.

Vorige weekend beleefden we een herhaling in dubbel: toen was ook Emma opgestaan. Hannah had voor hen beiden een beker water geschonken en een plak zoetekoek uitgehaald. Voor ons stond de tafel gedekt: elk een bordje, een tas, en resp. een tomaat en broccoli - alles uit het speelgoedkeukentje.
Hoe lief.

Hoe het allemaal begon

Hij is er - hopelijk - onze blog! In het hedendaagse tijdperk ben ik het aan mezelf verplicht om, nu ik (opnieuw) een dagboek wil bijhouden, voor de blog te kiezen. Na de inschrijfprocedure kan ik me momenteel jammer genoeg niet onmiddellijk herinneren voor welke titel ik gekozen heb, maar ik neem aan dat dit me mits enig zoek- en denkwerk wel zal lukken.

Alleszins lekker spannend en opwindend! Een maagdelijke start van wie weet, een levenslange neerslag van het wedervaren van onze familie, een tijdsdocument dat door onze kleinkinderen met rode oortjes gelezen zal worden, dat voor onszelf warme herinneringen aan langvervlogen tijden zal oproepen. En dat alles begon op een doodgewone zondagavond in de lente van 2006, achter de pc, Hans voor tv, kinderen in bed, morgen weer werkdag.