Mijlpaal

Twee weekends geleden beleefden we een echte mijlpaal in ons gezinsleven. Onze Hannah is een vroeg vogel. Haar bioritme is duidelijk: ´s avonds vroeg moe (wat steevast met kleine oogjes ten stelligste ontkend wordt), en ´s morgens vroeg terug op post. In tegenstelling tot Emma, die een avondmens is in hart en nieren. Het feesten kan niet lang genoeg duren, hoe later, hoe meer ambiance, maar owee als je haar voor de middag uit bed probeert te krijgen!

Gezien ze een slaapkamer delen, zorgt dit soms voor problemen. We hadden Hannah al heel vaak gezegd dat ze best alleen op mocht staan en beneden gaan spelen. Ze is een heel braaf kind dat we echt kunnen vertrouwen, dus we kunnen haar met een gerust hart haar gang laten gaan.

Maar Hannah houdt van gezelschap en vindt het alleen beneden maar niks, waar ik trouwens in kan komen. Niettemin, vorige zondag is ze toch opgestaan en beneden gaan spelen. Toen ik een half uurtje later beneden kwam, meende ik toch gehoord te hebben dat ze de trap afgegaan was, maar ik kon haar nergens vinden. Wat bleek? Ze zat gezellig achter de grote zetel te spelen. Een van hun geliefkoosde plekken in onze grote living: met z´n drietjes knusjes op een halve meter achter de zetel, tegen de verwarming, lekker verstopt voor de grote mensen.

Vorige weekend beleefden we een herhaling in dubbel: toen was ook Emma opgestaan. Hannah had voor hen beiden een beker water geschonken en een plak zoetekoek uitgehaald. Voor ons stond de tafel gedekt: elk een bordje, een tas, en resp. een tomaat en broccoli - alles uit het speelgoedkeukentje.
Hoe lief.