Carnavalentijn

Drukke tijden zijn het geweest!Eerst was er Valentijn. Naar aanleiding van Valentijn leerden de kinderen op school over ´houden van´. Als afsluiter van dit thema bij Hannah mochten de kinderen elk een gefrankeerde en geadresseerde envelop meebrengen naar school. Ze hadden een mooie kaart zelf gemaakt en die mochten ze versturen naar iemand van wie ze hielden. Het briefje van de juf vermeldde voorbeelden als daar zijn ouders, grootouders, enz. Op een of andere manier moeten de kinderen toch opgevangen hebben waar het bij Valentijn om gaat, want ik geloof niet dat er ook maar een ouder is, die een kaartje ontvangen heeft. Er werden wel druk onderling afspraken gemaakt wie aan wie een kaartje zou sturen. Hannah zou naar Jeppe, en Jeppe naar Hannah. Ontgoocheling o ontgoocheling toen het eerste kaartje dat binnenkwam, er eentje van Michiel bleek te zijn. (Dat hadden we misschien zelfs op voorhand kunnen bedenken.) Hannah was boos, kwaad, woedend - die stomme postbode, de traantjes zaten klaar... Gelukkig, de volgende dag kwam een kaartje van - jawel, Jeppe. Dat betekent wel dat Michiel geen kaartje gekregen heeft. Of misschien, wie weet, van een andere aanbidster.Om verder te gaan in de sfeer van Valentijn: we hebben onlangs opgemerkt, als Hans en ik elkaar eens lief op de mond kussen, dat Emma daar compleet sprakeloos en stil van wordt - voorwaar een prestatie, als je Emma kent. En dan moeten we het direct ´nog eens doen´. We weten niet goed, wat ze ervan vindt...Op het eind van de week vorige week was er dan nog carnaval op school. Alle kinderen mochten verkleed gaan, dat was volgens mij de eerste keer dat dit zo gevierd werd op school. Onze kinderen waren prinses resp. sjieke madam. ´s Voormiddags moesten ze dan wel in hun kousenbroek turmen, en ´s namiddags hebben ze popcorm gegeten. Het was heel leuk!Nu zitten we volop in de krokusvakantie. Ook weer drukke tijden! Dinsdagnamiddag waren we nog gewoon rustig thuis. Konden we er nog eens van profiteren om in de lege living ´fuif´ te houden: luide muziek, hard roepen en volop rondhossen en dansen - morgen worden de tegels gelegd en dan mogen we er even niet in.Morgen hebben we overigens ook bezoek van Florian en Merel - we zullen ons in de keuken en op de kinderslaapkamer, die nu ook als speelkamer dienst doet, moeten verschansen.Donderdag mogen de kinderen samen naar meme, en ze gaan spaghetti gaan eten. Hebben zij geluk!En dit weekend zijn oma Christiane en opa Gilbert al terug!Leuke tijden.

het schoolleven

Hannah heeft een Chinees jongetje in de klas. Hij is nog niet zo lang hier, samen met zijn zusje, die in het tweede kleuter zit. Lei en Lao. Hij heeft 'platte ogen', zoals Hannah zegt. Het eerste woordje dat Lei kon, was 'warm': als hij 's morgens aan de juf moest laten weten waar hij 's middags moest eten, dan was zijn antwoord 'warm'. Maar ondertussen kan hij gelukkig toch al meer woordjes en zinnetjes. Hannah vroeg zich af, of hij er als ons zou uitzien, eenmaal hij Nederlands spreekt.

En Emma zou graag met papa nog eens gaan naar ch sss schumach ... allez, waar papa en Hannah ook soms naartoe gaan. De cinema!

Emma gaat nu praktisch altijd volledige weken naar school, maar vermoeiend dat dat is. Als we haar 's avonds ophalen bij oma en opa, ziet ze lijkbleek met donkere wallen onder haar ogen. En ze valt (meestal) pardoes in slaap 's avonds, terwijl ze nog op Hannah ligt te wachten met alle lichten aan. En ze heeft amai, last van ochtendhumeur: niet gewoon! Ze wil geen bruine boterham, ze wil een witte. En geen witte met korsten, neen een zonder korstjes. En dan niet zo'n kleine (nadat de korstjes eraf zijn, schiet er niet meer zoveel over), neen een grote. En neen, niet met salami, met choco.
En ze wil geen lange broek, alleen een kousenbroek. En 't kan haar niet schelen wat de turnjuf daarvan vindt, ze gaat dan gewoon niet naar school gaan als 't zo zit, ze blijft wel alleen thuis. En ze wil niet haar kleedje, ze wil haar rokje. En eigenlijk, als ze er eens goed over nadenkt, ook niet haar rokje, maar haar prinsessenkleedje (verkleedkleren).
En ze wil speldjes, neen, geen staartje of vlechtje. En de speldjes zitten niet goed.
En geen laarzen, maar schoenen, en geen bordeaux schoenen (=haar blauwe schoenen) maar haar stapschoenen.
Ongelooflijk, alles is verkeerd 's morgens. Deze morgen is ze twee keer terug in bed gekropen uit frustratie.

Maar ongelooflijk maar waar, we waren toch op tijd op school!

Elke avond heeft ze wel spijt, ze begint er dan zelf over en zegt dat ze 's morgens niet boos zal zijn. Maar tja, de morgenstond heeft voor Emma echt geen goud in de mond.

Driekoningen

Enkele late kerstfoto´s

van onze geschminkte kinderen

Van monsters, puppies en kousenbroeken

Vorige dinsdag, kinderen nog in volle herstel na alle ziektes, en gezellig bij papa thuis die eventjes de honneurs waarnam als huisman. Ze profiteerden ervan om lekker lang te slapen, alhoewel het dinsdag wel heel lang duurde eer ze opstonden. Om elf (!) uur ging papa even kijken. Ze zaten allebei wakker rechtop in bed, maar geen gegiechel, geen gespeel, geen blije gezichten, eerder bedrukt en onder de indruk. Wat bleek? Ze hadden luid lawaai en gepraat gehoord beneden. Dat kon kloppen, want er was een vloerder komen kijken. Wat dachten onze stoere kinderen? Dat er een monster beneden was, en dat dat papa opgegeten had!

Emma daarentegen heeft geen monster in de klas, wel een piepklein puppietje van zes weken dat bij hen woont. Vreemd he, maar wel leuk. Het heeft een kooitje waar het soms in slaapt, en anders loopt het tussen hen in klas.

Vrijdag had Emma ook nog toneel, ze vond het fantastisch!

Op vrijdag rijdt Eloise, een meisje uit de wijk bij oma en opa, met hen mee. Opa vertelde over de gewichtige conversatie tussen beide klasgenootjes op de achterbank. Eloise vond, dat zij de mooiste papa had. Emma was daarvan niet helemaal overtuigd, want die papa draagt altijd een broek, en Emma ziet niet graag broeken, liever kousenbroeken.