Schoonheidskoninginnen

Voor het eerst sinds we in Kortrijk wonen, ging ik weer naar de schoonheidsspecialiste voor een gelaatsverzorging - nochtans een voornemen van toen ik 30 werd.

Het zijn hectische tijden, en het paste nooit, tenzij de kinderen mee gingen, dus besloot ik het er maar op te wagen. Het is een risico: je ligt in een behandelingsstoel en je bent machteloos, en de kinderen weten dat, dus als ze willen ruzie maken, of domme dingen doen, dan is dat het geschikte moment, maar Hannah en Emma hebben eerder al bij de kapper bewezen dat ze eigenlijk wel hun best kunnen doen, dus we gingen met zijn drietjes.

Ik moet zeggen, het was wel goed dat Maried zelf een zoontje van drie had. Ze gaf de kinderen dus fruitsap, een koekje, een blad en kleurpotloden en begon daarna aan mij. Hoe ze niks vergeten is, is een raadsel want Emma heeft de hele tijd conversatie gehouden: over haar verjaardag, over de keren dat ze in het ziekenhuis gelegen heeft, waarom, welke prikken ze toen kreeg enz (Maried droeg een witte schort waardoor Emma dacht dat ze een verpleegster was). Ze vroeg waar het kindje van Maried was, hoe het heette, hoe de papa heette enz. En ze deelde vriendelijk mee dat ze ´lippestip´ heel mooi vind.

Kortom, ze gingen beiden geschminkt naar huis: lippenstift, oogschaduw, blush en gelakte nagels. Thuis hielden we een fotosessie, waarbij me opviel dat de kinderen beiden ergens gezien moeten hebben hoe fotomodellen voor de lens poseren: schuin gedraaid, met het gezicht dan weer richting lens. Ik schrok me bijna een bult met zulke professionele modellen!